జ్ణానము విభాగము

యోబు యొక్క అనర్హమైన బాధల దుస్థితి, “మంచి వ్యక్తులకు చెడు ఎందుకు జరుగుతుంది?” అనే పాత ప్రశ్న అడగడానికి మనల్ని బలవంతం చేస్తుంది. యోబుకి ఇచ్చిన సమాధానం పాఠకుడిని సంతృప్తిపరచవచ్చు లేదా కాకపోవచ్చు. మంచి కారణంతో దేవుడు నొప్పిని అనుమతిస్తాడు, కానీ ఆ కారణాలను అతను ఎన్నడూ వెల్లడించకపోవచ్చు.

యోబు దేవుడిని తిరస్కరించలేదు, కానీ యోబు అతడిని సవాలు చేశాడు మరియు నిందించాడు. చివరికి పరిస్థితిపై తన స్వంత దృక్పథాన్ని ఉల్లంఘించినప్పుడు సర్వశక్తిమంతుడు యోబును నిశ్చయంగా నిశ్శబ్దం చేశాడు. “ఎందుకు?” అనే యోబు ప్రశ్నకు దేవుడు జవాబు ఇవ్వలేదు – బదులుగా అతను తన మహిమ మరియు సార్వభౌమత్వం యొక్క సత్యంతో యోబు మరియు అతని స్నేహితులను ముంచెత్తాడు. యోబు దేవుని శక్తి మరియు తేజస్సు యొక్క లోతైన భావనతో అతడిని మరింత విశ్వసించి వచ్చాడు:

“చెవి వినిపించడం ద్వారా నేను మీ గురించి విన్నాను;
కానీ ఇప్పుడు నా కన్ను నిన్ను చూస్తుంది;
అందువల్ల నేను ఉపసంహరించుకుంటాను,
మరియు నేను దుమ్ము మరియు బూడిదలో పశ్చాత్తాపపడ్డాను. (యోబు 42: 5-6)

కీర్తనల పుస్తకం ఆరాధనను తెలియజేస్తుంది. దాని అనేక పేజీలలో, కీర్తనలు తన పాఠకులను దేవుడు ఎవరు మరియు ఆయన ఏమి చేసారో ప్రశంసించమని ప్రోత్సహిస్తుంది. కీర్తనలు మన దేవుని గొప్పతనాన్ని ప్రకాశింపజేస్తాయి, కష్ట సమయాల్లో ఆయన విశ్వాసాన్ని మనకు ధృవీకరిస్తాయి మరియు ఆయన వాక్య సంపూర్ణ కేంద్రీకరణను గుర్తు చేస్తాయి. కీర్తనలు దేవుడు తన ప్రజలను ప్రేమపూర్వకంగా మార్గనిర్దేశం చేసే స్పష్టమైన చిత్రాన్ని అందిస్తున్నందున, దేవునికి ప్రశంసలు మరియు ఆరాధన యొక్క ప్రతిస్పందనలు కీర్తనకర్తల పెన్నులకు దూరంగా ఉండవు. కీర్తనలలో ఆరాధన యొక్క చిత్రీకరణ దేవునికి అంకితమైన హృదయాలు, ఆయన ముందు పశ్చాత్తాపపడిన వ్యక్తులు మరియు అతనితో ఎన్‌కౌంటర్‌ల ద్వారా జీవితాలు మారిపోతాయి.

సామెతలు దాని థీమ్‌ని ఈ పుస్తకంలో చాలా ముందుగానే స్పష్టంగా పేర్కొన్నాయి: “భగవంతుని భయం జ్ఞానానికి ఆరంభం” (సామెతలు 1: 7). భగవంతుని భయం అంటే మనం ఆయనకు తగిన గౌరవంతో చూడడాన్ని సూచిస్తుంది. ఆయన గురించి మనకు తెలిసిన దాని ప్రకారం మన జీవితాలను గడపడం, ఆయనను అత్యున్నత అంచనాలో ఉంచడం మరియు వినయంగా నమ్మకంతో ఆధారపడటం దీని అర్థం. అప్పుడే, సామెతలు బోధిస్తాయి, మనం జ్ఞానం మరియు జ్ఞానాన్ని కనుగొంటాము (9:10 కూడా చూడండి).

సామెతలు వ్రాయడంలో, తన పాఠకులు అన్ని విషయాలలో ఆచరణాత్మక ధర్మాన్ని సాధించగలరని మరియు దేవుని అధికారం మరియు మార్గదర్శకత్వంలో మన జీవితాలను గడపడం ద్వారా మనము దీనిని చేస్తామని సొలొమోను ఆశించాడు. అతను ప్రత్యేకంగా పుస్తక ఉద్దేశ్యాన్ని 1: 2–6లో వివరించాడు, మన జీవితంలోని ప్రతి కోణాన్ని ప్రభావితం చేసే అవగాహనను ఇవ్వడంపై దృష్టి పెట్టాడు. పుస్తకంలో ఎక్కువ భాగం ఇతరుల మాటలను వినడం ద్వారా మనం వారి నుండి నేర్చుకునేందుకు మరియు తల్లిదండ్రులు మరియు పెద్దల వంటి మన ముందు ఉన్న వారి ఉమ్మడి జ్ఞానాన్ని మన స్వంత జీవిత పరిస్థితులకు (1: 5, 8) వర్తింపజేయవచ్చు. వివేకం మొదట దేవుని ముందు మరియు ఇతరుల ముందు కొంత వినయాన్ని కలిగి ఉంటుంది. బదులుగా, మనము శ్రద్ధగా వినడం కంటే వేగంగా మాట్లాడాలని నిర్ణయించుకున్నాము. . . అలాగే, సామెతలు దానితో కూడా వ్యవహరిస్తాయి (12:15; 13: 3).

ప్రసంగీకులు, జీవితంలోని చాలా భాగం వలె, ఒక పాయింట్ నుండి మరొకదానికి ప్రయాణాన్ని సూచిస్తారు. పుస్తకం ప్రారంభంలో సోలోమోను తన ప్రారంభ బిందువును ఉచ్చరించాడు: “వానిటీ ఆఫ్ వానిటీస్! అంతా వ్యర్థం “(ప్రసంగి 1: 2), అతను చూసినట్లుగా జీవితం యొక్క పూర్తి వ్యర్థం మరియు అర్థరహితతను సూచిస్తుంది. ప్రపంచంలో అతనికి కోల్పోయిన అనుభూతిని తగ్గించడానికి అతను అప్పటికే అనేక రకాల నివారణలు -ఆనందం, పని మరియు తెలివితేటలు ప్రయత్నించాడు కాబట్టి అతనికి ఏమీ అర్థం కాలేదు.

ఏదేమైనా, జీవితంలో అర్థం మరియు ప్రాముఖ్యత కోసం రచయిత తీరని అన్వేషణలో కూడా, దేవుడు ప్రత్యక్షంగా ఉన్నాడు. ఉదాహరణకు, దేవుడు ఆహారం, పానీయం మరియు పనిని అందిస్తాడని మనం చదువుతాము (2:24); పాపి మరియు నీతిమంతుడు ఇద్దరూ దేవుని దృష్టిలో నివసిస్తున్నారు (2:26); దేవుని పనులు శాశ్వతమైనవి (3:14); మరియు దేవుడు తన ఏర్పాటును ఆస్వాదించడానికి ప్రజలకు అధికారం ఇస్తాడు (5:19). అంతిమంగా, ప్రసంగీకుడు యొక్క గొప్ప సత్యం మన జీవితాలపై దేవుని ఎల్లప్పుడూ ఉన్న చేయి యొక్క గుర్తింపులో ఉంది. అన్యాయం మరియు అనిశ్చితి మనల్ని ముంచెత్తుతున్నప్పుడు కూడా, మనం ఆయనను విశ్వసించవచ్చు మరియు ఆయనను అనుసరించవచ్చు (12: 13-14).

వివాహంలో జరిగే యూనియన్ యొక్క సంపూర్ణత మొత్తం బైబిల్‌లోని కొన్ని అద్భుతమైన కవితా భాషలో వివరించబడింది. చల్లదనముతో కూడిన లేదా ఉదాసీన భాషతో దేవుని ప్రత్యేక బహుమతుల గురించి చాలామంది మాట్లాడే ప్రపంచంలో, సోలోమోను కవిత్వం యొక్క మక్కువ వివాహం గురించి సత్యం కోసం దాహం వేసిన ప్రపంచాన్ని రిఫ్రెష్ చేస్తుంది. ఒకరికొకరు తమ ప్రేమను వ్యక్తపరుచుకుంటూ, ప్రేమ కోసం ఎదురుచూస్తున్న ఇద్దరు ప్రేమికులతో సోలోమోను ఈ సంబంధాన్ని అందించడం ప్రారంభించాడు (పాట 1: 1–3: 5). చివరికి, వారు వివాహంలో కలిసిపోతారు, వరుడు వారి సంబంధాన్ని పూర్తి చేయడానికి ముందు తన వధువు అందాన్ని ప్రశంసిస్తాడు (3: 6–5: 1). చివరగా, ఆమె విడిపోతుందనే భయంతో ఆమె కష్టపడుతోంది, అయితే అతను తన వధువుకు తన ప్రేమను భరోసా ఇస్తాడు (5: 2–8: 14). ఇవన్నీ వివాహం యొక్క మంచితనం యొక్క నేపథ్యాన్ని బలపరుస్తాయి. క్రీస్తు తన వధువు చర్చిపై ప్రేమను మరింత సాధారణ రీతిలో చిత్రీకరించాడని కొందరు చరిత్రకారులు సూచిస్తున్నారు.